Ardından

aydan, güneşten, yada bilcümle senden
ne geldiyse dilime
görünüp kaçtılar. sanki kaçaktılar.
sütten kesilen gündüz,
aynada akşamı gördü.
yazmak kangırendi. nasılda aktı içime.

şimdi şu vapurun benden farkımı kaldı.
gitti deniz oldu. sinemde izi kaldı.
bırakın bir çay bahçesinde otursun,
beklesin zaman beni. kağıttandır o.
bir martı çığlık çığlığa boşlukta kaldı.

sen, çarkına yandığım vapur,
çıkma karaya denizinde dur.
ama ellerim emekçi,
yüreğim çingene ise
geldiğinde, limana üç kere vur.

Öner Bağçeci