adı yok4

kırbacın köreldiği yerde yaşım
aşkı hep düş kırıklığına uğrattım
taşıdığım yürekti kimi zaman
kimi zaman sevgilime sunulan plastik bir erguvan
baharı kararsız ben yapmadım ama
kırlangıç yavrularını gizlemedi benden
arsız rüzgarı aldırışsız eden de ben değildim
bildiğim şiir yazan insanlardan bize kalan
"kartala dönüşün" dür ki
ben bunu yüzyıllarca kapılarınıza yazdım.

ey dünya senin yüzün suyun hürmetineyim
tortusunu hiç dindirmedim yaşamımın
kızıla bulansa yüzüm bir şey bekledim
yanlıştı belki ama
ben hep çatık kaşlar bana çevrildiğinde sevindim
yüzümde bir de her duygunun bileşkesi
gözlerime güvendim
onla ele verdim kendimi seni onla sevdim.

bir kadına bunları anlatmanın
arkeolojik bir kazıda
öpücük bulmak kadar zor olduğunu anladığım gün
allahsızlığımdan da vazgeçtim.

MM