adı yok2

o zamanlar şehrazat
yağmur sularında oynayan bir çocuktu
aşka aşık sefiller büyütürdü dünya
ve cellat ustaları
gözleri yok olan ustalaştıkça.
kutsal insan masalları dinleyip
dindirilen bir öfkeydim her zaman
bir yanım dünya idi; ki koca gözlü
bir dağ kızı sevmiştim
bir yanım senin reva gördüğün bendim.
gecenin ortasında durmayı sevdim
sabahı beklemeyi, düş örmeyi,
ekmek pişirmeyi, üzüm ezmeyi,
kendime küsüp insanlar bağışlamayı...
adım deliye çıktı
bana güvenmeyen benden kaçan şah oldu
mat oldum, hoşuma gitti
koca gözlü dağ kızı bana küstü
aşkla avundum, kumlara karıştım
yakamoz döktüm, yüreğime dağ bastım,
gözlerime lav, dünyaya şaştım.

korkumu temizleyip
ruhumun labirentlerini bozdum.

MM
1999