Ardımızdan yağmurlar da gelir mi?

Artık gökyüzünün eski mavisi yok, serin verandalardaki kekremsi
tad da... Sırtımı bir kayığa yaslayıp ucuz şarap içerken ufuk
çizgisiyle ip atlayan çocuk da... kadıköy rıhtımı, caddei kebir, çocuk
gözlerindeki ışıltı, gülmeyi becerebilen yaşlı insanlar, rakı
masalarındaki içten susuşlu dostlar, şefkat dolu kadınlar da...

35 yaşındayım, yoruldum. Kendimi taşımaktan, susmaktan,
konuşmaktan, korkmaktan, görememekten, ses edememekten, yan
çizmekten, sırt dönmekten, azalmaktan, sis olmaktan, siz
olmaktan... artık aynada silikleşen bir suret var bana, size bir avuç
yenilmişlik daha.

Bir tek içimdeki cennetin cinnete dönmesini fısıldayabilirim size,
aynı şu an olduğu gibi. Biliyorum yine yenileceğim, yine geçip gideceğim,
ama bu kez bir şartım var. Siz en iyisi karanlıktan korkmayan
ramazan davulcusu olun ve her yıl bir ay, beni sokaklardan kovun.

MURAT MAKARA