adı var

gül diken ömrüme dadanan kadınlara
sırça çocukça bir gülümsemeydi yüzüm
hiç biri merak etmedi mi
geceleri nasıl gizlediğimi
kan ve ter bile yudumlanırken
nasıl görmediler
el değildi taşıdıklarım göz değildi
eldim, gözdüm boydan boya ustaydım

bir kabukta mı aradılar beni
gövde ve ruh yalnız
illa demeli miydim bunları
ki çözülme hep gözlerimde başladı önce

bir kez baksaydınız
erirdiniz donardınız
ve ilk gün çekip giderdiniz
ki benim gövdem olmadı hiç
alıp başımı gideyim

seyyar bir ruhum ben
ancak geceyse saklamayı unuttuğum
gövdesiz de aşık olabilirim
biliniz.

MM.
ocak-sirkeci